Palliatieve zorg moet in staat zijn om ruimte vrij te maken voor het leven. Ziek zijn en niet meer kunnen genezen heeft immers een grote impact op levenskwaliteit. Wanneer mensen dichter bij het afscheid staan, moet het leven dat nog rest alle kansen krijgen. Alleen dàn kan ook afscheid zijn plaats krijgen. Op de palliatieve eenheid van het Jan Yperman Ziekenhuis in Ieper probeert het zorgverlenend team dat waar te maken. Een deskundige pijn- en symptoomcontrole, en oog voor psychische sociale en spirituele noden moet het mogelijk maken dat mensen elkaar nabij kunnen zijn. Ook in corona-tijden…
Wanneer de lentezon, bij wijze van voorproefje op de zomer, de buitentemperatuur aangenaam de hoogte in kriebelt, zijn we er als de kippen bij om in de tuin een mooi hoekje te zoeken voor het ziekbed of de zetel van onze palliatieve patiënten… Chrisje geniet met volle teugen van “dat vakantiegevoel”, zoals ze het zelf benoemt. Een ijsje, speciaal voor haar ge-upgraded met caramelsaus en brésilienne nootjes maakt het af. Een klein detail, maar een heerlijk moment voor Chrisje. “Doen we dat morgen nog eens opnieuw, met Gerard erbij?” Jazeker, want ook morgen wordt het zomers warm…
De zomer zal ze niet meer halen. Maar de warme herinnering aan de fijne vakantiedagen van weleer, met Gerard, doet Chrisje stralen. “Weet je nog…” Zo’n moment, twee dagen op rij, is niet meteen in een foto te vatten, maar het tafereel is telkens zo hartverwarmend dat we besluiten toch maar enkele foto’s te nemen, want ook die zullen een warme herinnering zijn voor Gerard.
(Kobe Sercu (51), hoofdverpleegkundige palliatieve eenheid Jan Yperman Ziekenhuis, Ieper)
(Met toestemming van Chrisje en Gerard)
