Wat zegt jouw hart? In deze video nemen we een kijkje achter de schermen in het OK. Ga jij voor een job als verpleegkundige in één van onze OK’s op campus Sint-Augustinus en campus Sint-Vincentius?

Medewerkers

Eleonora, verpleegkundige oncologie

Klaartje, verpleegkundige radiotherapie

Minerva, verpleegkundige oncologie-pneumologie

Thibaut, verpleegkundige algemene, plastische en vaatheelkunde

Veerle, verpleegkundige geriatrie

Alex, technoloog medische beeldvorming

Veerle, medisch laboratoriumtechnoloog

GZA testimonial Sibet

Mijke (35) MUG verpleegkundige spoed & Wim (32) hoofdverpleegkundige spoed

Mijke: “Ik rij mee met de MUG en bied ter plaatse hulp bij oproepen, daarnaast werk ik mee op de spoedafdeling zelf waar ik patiënten met allerlei trauma’s verzorg: van hechtingen tot hartinfarcten en reanimaties. Je hebt op spoed heel wat meer autonomie dan op een gewone verpleegafdeling om zelf een eerste inschatting te maken van wat er aan de hand is. Een stevige dosis stressbestendigheid en verantwoordelijkheidszin heb je hier wel nodig.”

Wim: “Als hoofdverpleegkundige sta ik in voor de praktische organisatie van het werk, en probeer ik beleidsmatig de werking van de dienst te verbeteren. Daarnaast los ik veel problemen op: van personeelsproblemen tot de afspraken voor het onderhoud van onze wagens. Een van mijn belangrijkste taken vind ik het luisteren naar mijn medewerkers.”

Mijke: “Ik hou van de afwisseling in mijn job. In shiften werken vind ik een voordeel. Er wordt bij de opmaak van de planning ook rekening gehouden met je thuissituatie en wensen. Ook campusoverschrijdend werken vind ik wel leuk. We hebben een heel tof en jong team. We hangen goed aan elkaar. De spoed sluit ook graag de feestjes af.”

Samen zin voor zorg betekent voor mij buiten de lijntjes kunnen kleuren zodat je patiënt er baat bij heeft.Mijke (35) en Wim (32) – MUG verpleegkundige spoed en hoofdverpleegkundige spoed 

Wim: “Ook ik heb heel veel flexibiliteit in mijn job. Ik weet ’s morgens echt niet wat de dag mij zal brengen. Als het erg druk is, help ik in de zorg. Daarnaast heb ik heel wat autonomie om nieuwe dingen te lanceren, ook de samenwerking met de artsen is hier nauwer dan op een andere afdeling.”

Wim: “GZA is voor mij een organisatie die hard is voor de feiten en zacht voor de mensen. Je wordt hier ook echt gestimuleerd om opleidingen te volgen en krijgt veel kansen. Samen zin voor zorg betekent voor mij buiten de lijntjes kunnen kleuren zodat je patiënt er baat bij heeft. Dat “extraatje” kunnen doen voor een patiënt.”

Mijke: “Voor mij betekent “Samen zin voor zorg” ook flexibel kunnen zijn naar collega’s: inspringen of wisselen voor iemand gebeurt hier zeer vaak en als je merkt dat een collega het eens zwaarder heeft, zijn we er voor elkaar op dienst! Er wordt hier ook veel afgelachen om wat stoom af te blazen.”

Veerle (54), begeleidingsverpleegkundige

“Als begeleidingsverpleegkundige is mijn prioriteit nieuwe verpleegkundigen op de werkvloer bij te staan. Ik probeer met elke nieuwe verpleegkundige 2 voormiddagen samen te werken. Samen met de hoofdverpleegkundige bekijken we hoe de inscholing van de nieuwe medewerker verloopt en plannen we indien nodig bijkomende begeleidingsdagen in. De lengte van ieder traject varieert afhankelijk van de nood van de nieuwe medewerker. Een goede portie mensenkennis en mijn communicatieve vaardigheden helpen me hier wel in. Daarnaast coördineer en organiseer ik de mentorenwerking en studentenwerking, onderhoud ik contacten met de scholen en geef ik presentaties, opleidingen, organiseer ik infodagen…

Ik voel me verpleegkundige in hart en ziel en ik wil een inspiratie zijn voor anderen.Veerle (54) – Begeleidingsverpleegkundige

Het leuke aan mijn job is de afwisseling en de vrijheid om mijn werk zelf te organiseren. Ik kom met veel jonge mensen met nieuwe ideeën en inzichten in contact die starten in het beroep van verpleegkundige. Er is veel interactie en mijn job verlangt dat ik bijblijf in alle facetten. “Samen zin voor Zorg!” betekent voor mij aan nieuwe verpleegkundigen kunnen tonen dat je na 32 jaar in het vak als verpleegkundige ook nog altijd enorm veel zin kan hebben om zorg te verlenen. Ik voel me verpleegkundige in hart en ziel en ik wil een inspiratie zijn voor anderen. 

GZA is voor mij een werkgever waar een goede sfeer en een open cultuur is en waar kansen geboden worden aan medewerkers om hun competenties te ontwikkelen. Ik ben reuzeblij dat ik na verschillende jaren als verpleegkundige en 10 jaar als hoofdverpleegkundige de kans heb gekregen om deze functie uit te bouwen. Ik vind het ook erg fijn dat GZA gekozen heeft om deze job niet louter administratief in te vullen, maar om inhoudelijk meerwaarde te kunnen bieden.”

Sven (51), stafmedewerker zorg

“Vanuit mijn ervaring als verpleegkundige op de intensieve zorgen, ben ik doorgegroeid naar deze functie. Mijn takenpakket is zeer divers. Ik sta in voor de borging van verschillende projecten, o.a. voor patiënttracers: ik zorg voor de planning en organisatie, doe metingen en observaties op de afdelingen, beantwoord vragen van medewerkers rond deze projecten en de zorginspecties, enz…

De zorg op een zo goed mogelijke manier laten verlopen, dat is voor mij “Samen zin voor zorg!”Sven (51) – Stafmedewerker zorg

In mijn job zijn ervaring op de werkvloer, flexibiliteit, communicatieskills en mensenkennis erg belangrijk. Ik heb een ondersteunende functie naar de mensen op werkvloer op verschillende vlakken. Soms ben ik ook een luisterend oor. Omdat ik zelf als verpleegkundige gewerkt heb, begrijp ik makkelijker wat er in hen omgaat.

Ik zou GZA omschrijven als warm, zorgzaam en functioneel. Met dat functionele bedoel ik dat iedereen een radar is in het geheel om de zorg op een zo goed mogelijke manier te laten verlopen; dat is voor mij “Samen zin voor zorg”. We geven hier niet enkel om kwantiteit, maar ook om kwaliteit. Het gaat voor mij om kwaliteitsvolle zorg geven zoals ik die zelf zou willen ontvangen.”

Sarah (28), verpleegkundige medische beeldvorming

“Wat ik zo leuk vind aan mijn job, is de afwisseling tussen de verschillende toestellen CT, klassieke RX en mammografie. Er zijn zelden dagen dat ik een hele dag aan één toestel sta. Om goed te functioneren in ons team heb je naast een goede kennis anatomie ook wel de nodige dosis empathie en collegialiteit nodig. Daarnaast komt out of the box denken ook wel van pas om te improviseren hoe een goede foto te nemen wanneer de patiënt de voorgeschreven houding niet kan aannemen. Soms kom ik patiënten die ik geholpen heb later terug tegen. Mijn dag is dan goed wanneer ze je herkennen en je dankbaar zijn voor de hulp.

Out of the box denken komt hier wel van pas.Sarah (28) – verpleegkundige medische beeldvorming

“Samen zin voor zorg” betekent voor mij zorgen dat patiënten informatie krijgen over hun gezondheidstoestand, ook als dit minder goed nieuws is. Daarnaast betekent het ook de patiënten geruststellen, goede opnames of foto’s maken en bovenal de patiënten kunnen helpen. De goede werksfeer, de samenwerking met collega’s van verschillende disciplines en de afwisseling in toestellen en campussen maken mijn job leuk en uitdagend. Ik heb voldoende doorgroeimogelijkheden binnen mijn functie en een mooi evenwicht tussen mijn werk- en privéleven.”

Sara (26) en Jolien (28), psychiatrisch verpleegkundigen

Zin voor zorg? Dat is graag komen werken, patiënten ondersteunen en aan hoopverlening doen.Sara (26) en Jolien (28) – psychiatrisch verpleegkundigen

“Onze job is erg gevarieerd. We krijgen te maken met mensen met een psychische kwetsbaarheid die in crisis verkeren. Om te beginnen observeren en ondersteunen we onze patiënten. Met een gespecialiseerd team van verpleegkundigen, therapeuten, sociale dienst en artsen kijken we vervolgens naar een behandeling op maat. Ook het sociale netwerk van een patiënt zien wij als een belangrijke hulpbron en proberen wij te betrekken waar kan. In een notendop? We proberen aan herstel, ondersteuning, bescherming, betekenisgeving en ontwikkeling te doen.”

“In ons team is er veel ruimte om je rol te zoeken en jezelf te ontplooien. We voelden ons meteen welkom en de sfeer is erg gemoedelijk en open. Samen zin voor zorg? Voor ons is dat graag komen werken, patiënten ondersteunen en aan hoopverlening doen.”

“Na 19 jaar in de schoonmaak te hebben gewerkt, besloot ik me om te scholen tot verpleegkundige. Ik kreeg de kans om bij GZA te starten, na mijn opleiding van 4 jaar. Ik ben hier op de dienst gastro-enterologie heel fijn onthaald geweest. We hebben een leuk team en er wordt veel gelachen op de dienst. GZA heeft me vanaf het begin al aangetrokken omwille van de gemoedelijke, aangename sfeer die hier hangt.

Hier hangt een gemoedelijke, aangename sfeer.Christel (52) – verpleegkundige gastro-enterologie

Tijdens mijn werkdag sta ik onder andere in voor de verpleegtechnische handelingen, die ik erg graag doe, de algemene verzorging van patiënten, alsook het emotioneel bijstaan van (soms terminale) patiënten. Mijn leeftijd en mijn empathisch vermogen zijn hier zeker een pluspunt. Patiënten vertellen wel eens dat ik rust breng. Naast die verpleegtechnische handelingen en het contact met de patiënten, vind ik ook het contact met mijn collega’s erg belangrijk. Vroeger had ik een eenzame job, maar dat is nu helemaal niet meer het geval.

“Samen zin voor zorg” betekent voor mij samen met mijn collega’s streven naar dat wat goed is voor de patiënt. Ik wil de mensen behandelen zoals ik zelf ook behandeld wil worden. Daarnaast wil ik mensen inspireren om, net als ik, hun droom niet op te geven, je kan veel meer dan je zelf denkt, ook verpleegkundige worden op latere leeftijd.”

Philippe (34), ERP-coördinator

“Ik sta samen met ICT in voor het optimaliseren van de ERP-software die de ondersteunende diensten gebruiken om met elkaar in verbinding te staan op gebied van aankoop, logistiek, facilitair en boekhouding. Om mijn job goed te kunnen doen heb ik wel wat luistervaardigheid nodig om de noden van de medewerkers te begrijpen en kritisch te bekijken hoe de we deze kunnen inlossen in de bestaande configuratie van het ERP-pakket. Daarnaast is het belangrijk dat ik het groter geheel in mijn achterhoofd hou, want niet elke nood past binnen dit geheel. Daarnaast komen stressbestendigheid en diplomatie hier van pas om de soms verschillende meningen met elkaar verzoenen. Ik hou vooral van de afwisseling in taken en het contact met de verschillende diensten.

Je krijgt waardering voor je werk.Philippe (34) – ERP-coördinator

“Samen zin voor zorg” betekent voor mij een gebruiksvriendelijk systeem aanbieden aan de medewerkers. Alle facetten in het systeem hebben een onderliggende link met de medewerkers in de zorg. Hoe soepeler deze processen lopen, hoe beter voor de werknemers en dus ook hoe beter voor de patiënten. Dan kan er tijd vrijgemaakt worden voor andere dingen.

Ik werkte voordien in een andere sector. Ik vind het fijn om voor een bedrijf met maatschappelijke relevantie te kunnen werken. De sfeer is hier goed, je krijgt veel waardering voor je werk en ik heb een goede werk-privé balans gevonden bij GZA.”

Peter (53), meewerkende ploegverantwoordelijke algemeen onderhoud

“’s Morgens verdeel ik de dagelijkse service orders onder ons team van allround techniekers, mecaniciens, schilders, tuinmannen en loodgieters. Die laatste job voer ik zelf trouwens ook uit, naast een hoop administratieve taken.”

We krijgen veel vertrouwenPeter (53) – meewerkende ploegverantwoordelijke algemeen onderhoud

“Om goed te functioneren in ons team heb je naast je technische bagage vooral een flexibele ingesteldheid nodig. Ook een zekere zelfstandigheid en prioriteiten kunnen inschatten, is belangrijk. Als er een kwartier voor het einde van je shift nog een melding van een verstopte lavabo op een patiëntenkamer binnenkomt, dan fiks je die nog even. Op die manier zorgen wij ook voor de patiënten. Het leuke aan onze job is dat je nooit op voorhand weet welke herstelaanvragen er gaan binnenkomen. Werken met degelijk gereedschap is voor elke vakman erg belangrijk en we zijn dan ook zeer tevreden dat we hierin goed ondersteund worden. En dan is er uiteraard die voor GZA zo typische fijne, familiale en ontspannen sfeer. We krijgen veel vertrouwen en ook de nodige vrijheid, waardoor het evenwicht tussen werk en privé hier heel goed zit.

Niels (27), bewakingsagent

“Wat ik zo leuk vind aan mijn job, is de afwisseling: van rondes in- en buiten het ziekenhuis tot tussenkomen in agressies tot aanrijdingen op de parking, … . Om goed te functioneren in mijn functie moet je toch wel behulpzaam zijn, een luisterend oor hebben, een talenknobbel hebben, verdraagzaam zijn en last but not least: mensenkennis hebben. Wat de ene persoon agressiever maakt, maakt de andere persoon net rustiger. Aanvoelen wat je tegen welke persoon moet of kan zeggen, is belangrijk. Het is soms wel een confronterend job, maar als ik dan glunderde kersverse ouders zie passeren aan het onthaal, dan maakt dat mijn dag goed!

Er is een toffe sfeer onder de collega’s van de bewakingNiels (27) – bewakingsagent

“Samen zin voor zorg” betekent voor mij ervoor zorgen dat alle patiënten op een goede manier worden behandeld. Als medewerker van GZA heb je hier heel wat opleidingskansen. Daarnaast kan je ook steeds bij iemand terecht als je een probleem hebt. Er is een toffe sfeer onder de collega’s van de bewaking, je kan hier op iedereen rekenen.”

Luisa (50), administratief medewerker consultatie psychiatrie 

“Ik heb een ruim administratief takenpakket: ik plan de afspraken in, schrijf patiënten in , zorg voor de juiste voorbereiding van de facturatie, beantwoord vragen, geef uitleg aan patiënten … Daarnaast is het in mijn functie erg belangrijk om rustig, geduldig, begripvol en menselijk te blijven om goed te kunnen inschatten bij welke vragen van patiënten bijzondere actie nodig is en wanneer bijvoorbeeld de psychiater van wacht verwittigd moet worden. Je weet nooit wat de dag brengt. Ik heb hier veel bijgeleerd wat betreft mensenkennis en relativeringsvermogen.

Ik werk in een team waar je jezelf kan zijn en op de collega’s kan rekenen.Luisa (50) – Administratief medewerker consultatie psychiatrie

“Samen zin voor zorg” betekent voor mij een belangrijke rol kunnen spelen bij een vraag om hulp. Het houdt in dat je je job goed doet en de tijd neemt om patiënten te helpen, maar dat je ook op tijd patiënten doorverwijst wanneer nodig.

Ik voel me hier thuis. Ik werk in een team waar je jezelf kan zijn en op de collega’s kan rekenen. Er hangt een fijne sfeer en de betrokkenheid is groot. Onze psychiaters passen dan ook niet in het standaardbeeld dat mensen hebben van een arts: ze dragen geen witte schort en ze zijn makkelijk aanspreekbaar. Er is een nauwe samenwerking.”

Laure (24), medewerkster dienst vorming

“Ik organiseer vormingen voor de drie ziekenhuiscampussen in de ruime zin van het woord. Mijn takenpakket is dan ook heel breed: zalen en sprekers boeken, zorgen voor aangepaste catering, zorgen dat het juiste materiaal tijdens de opleiding aanwezig is, inscholingsmomenten voor nieuwe medewerkers organiseren,… Naast de administratieve kant, beantwoord ik vragen van medewerkers rond opleidingen en begeleid ik nieuwe medewerkers tijdens de inscholing op hun eerste werkdag.

We zorgen naast patiënten ook voor onze medewerkers.”Laure (24) – medewerker dienst vorming

Elke dag is anders voor mij. Ik vind het plannen zelf leuk, maar ook de vrijheid die ik heb binnen mijn job, als de sfeer onder de collega’s en de mentaliteit in het algemeen binnen GZA. De bedrijfscultuur van GZA zou ik omschrijven als zorgend, medewerkersgericht en warm. Onze dienst is een kleine familie, maar ook over de ziekenhuiscampussen is er een warme sfeer.

Er wordt naast de patiënten, ook gezorgd voor de medewerkers. “Samen zin voor zorg!” betekent voor mij medewerkers interessante vormingen kunnen aanbieden zodat ze zich kunnen blijven ontplooien. Elke starter wordt hier begeleid. We investeren in nieuwe medewerkers in alle functies. We bieden zelfs mindfullness en yoga aan.”

Christel (52), verpleegkundige, gastro-enterologie

“Na 19 jaar in de schoonmaak te hebben gewerkt, besloot ik me om te scholen tot verpleegkundige. Ik kreeg de kans om bij GZA te starten, na mijn opleiding van 4 jaar. Ik ben hier op de dienst gastro-enterologie heel fijn onthaald geweest. We hebben een leuk team en er wordt veel gelachen op de dienst. GZA heeft me vanaf het begin al aangetrokken omwille van de gemoedelijke, aangename sfeer die hier hangt.

Hier hangt een gemoedelijke, aangename sfeer.Christel (52) – verpleegkundige gastro-enterologie

Tijdens mijn werkdag sta ik onder andere in voor de verpleegtechnische handelingen, die ik erg graag doe, de algemene verzorging van patiënten, alsook het emotioneel bijstaan van (soms terminale) patiënten. Mijn leeftijd en mijn empathisch vermogen zijn hier zeker een pluspunt. Patiënten vertellen wel eens dat ik rust breng. Naast die verpleegtechnische handelingen en het contact met de patiënten, vind ik ook het contact met mijn collega’s erg belangrijk. Vroeger had ik een eenzame job, maar dat is nu helemaal niet meer het geval.

“Samen zin voor zorg” betekent voor mij samen met mijn collega’s streven naar dat wat goed is voor de patiënt. Ik wil de mensen behandelen zoals ik zelf ook behandeld wil worden. Daarnaast wil ik mensen inspireren om, net als ik, hun droom niet op te geven, je kan veel meer dan je zelf denkt, ook verpleegkundige worden op latere leeftijd.”

An (33), verpleegkundige oncologie

“In mijn job sta ik in voor de behoeften en noden van de patiënten. Elke shift is anders. Je weet nooit hoe je shift evolueert. De onvoorspelbaarheid op deze dienst is groot en dat maakt mijn job zo uitdagend. Alle technische handelingen (van bloedafnames tot chemo aanhangen) komen hier aan bod, maar ook probeer ik mijn patiënten een luisterend oor te bieden. Naast kennis en empathie komen leergierigheid en doorzettingsvermogen hier wel van pas. Ik voel me hier goed in het team. Ook met de artsen hebben we een goede samenwerking. Ze staan open voor verduidelijking, bedenkingen en geven bijkomende uitleg waar nodig.

De onvoorspelbaarheid op deze dienst is groot en dat maakt mijn job zo uitdagend.An (33) – verpleegkundige oncologie

“Samen zin voor zorg” betekent voor mij de goesting hebben om te zorgen voor de mensen. Dat kan in kleine dingen zitten zoals bijvoorbeeld het deksel van een confituurpotje opendraaien als je ziet dat je patiënt dat niet kan. GZA staat voor mij voor een flexibele organisatie die rekening wil houden met de wensen van de medewerkers en die innoverend wil zijn door te investeren in veranderingen. Zelf heb ik gekozen om 80% te werken waardoor ik een mooi evenwicht heb tussen mijn werk en privéleven.”

Alex (31), technoloog, medische beeldvorming

“Mijn takenpakket op de medische beeldvorming is erg veelzijdig. Ik sta in verschillende zalen; o.a. RX, papzaal en conebeam CT. Ik bereid patiënten voor op hun onderzoek , positioneer ze op de juiste manier, maak de foto’s, assisteer de arts en geef voldoende informatie over het verloop van het onderzoek. Daarnaast komt er ook wel wat administratief werk bij kijken. Je krijgt hier voldoende opleidingskansen zodat je je job goed kan uitoefenen.

Het leuke aan mijn job is de veelzijdigheid van het takenpakket en de gezellige collega’s.Alex (31) – Technoloog, medische beeldvorming

Om goed te functioneren op deze dienst heb je naast een doorgedreven vakkennis de nodige patiëntgerichtheid en creativiteit nodig. Samen zin voor zorg betekent voor mij ook de moeilijkere patiënten doorheen het onderzoek helpen. Zo stellen we regelmatig patiënten gerust omdat ze bijvoorbeeld claustrofobisch zijn voor de MRI.

Het leuke aan mijn job is de veelzijdigheid van het takenpakket en de gezellige collega’s. We doen regelmatig een activiteit samen.”

 Quotes van onze ambassadeurs: In deze video vertellen onze ambassadeurs waarom ze zo graag bij GZA Ziekenhuizen werken.

Met een brede glimlach GEVEN wij respectvolle & warme ZORG en KRIJGEN wij oprechte DANKABAARHEID terug!

Een zeer unieke ervaring, het deed onze ogen opengaan.

Met een bang hartje begonnen we aan dit avontuur, maar door de fantastische opvang werd dit bange gevoel vervangen door enthousiasme.

Het was een leerrijke stage. Moeilijk in het begin maar toch onze weg gevonden, door goed met elkaar samen te werken en gebruik te maken van elkaars sterktes.

Het beschermingskledij dragen was vaak het zwaarste, je krijgt een drukkend en pijnlijk gevoel in je aangezicht van het FFP2 masker.

Afscheid nemen van patiënten die sterven waarbij familie beperkt mocht langskomen. Dit is hard. Opvang van familie is vaak niet mogelijk geweest doordat er een beperkt aantal bezoekers mocht komen. Dit gaf gemengde gevoelens.

Het contact met de patiënten is motiverend om te blijven doorgaan. Sommige patiënten door het oog van de naald zien kruipen en stapje voor stapje hun dagelijkse routine terug laten opnemen.

De dankbaarheid die de patiënten tonen geeft een goed gevoel. De geruststelling die je kan bieden wanneer iemand heel angstig is over het ziekteverloop geeft je voldoening.

Verpleegkunde zit bij ons in hart en nieren, maar met enkel deze organen overleven we het niet!

“Het is een roeping,” zeggen ze. Ze hebben gelijk. Ik wist al op erg jonge leeftijd dat ik verpleegster wilde worden. Zo snel ik kon, liep ik stage in rusthuis Zonnestraal. Ik was nog maar net 18.
Het werd een eerste dag om nooit te vergeten. Ik hoefde nog niet meteen aan de slag en mocht eerst een dagje meelopen om mezelf een goed beeld van het werk, de bewoners en de werkomgeving te kunnen vormen. Die avond was ik doodop en lag voor 19u al in bed. Die eerste indrukken van werken in de zorg hadden mij compleet overrompeld. Maar de weken daarop verliepen erg vlot en het voelde al snel aan als thuiskomen wanneer ik op het werk arriveerde.
Mijn volgende stage liep ik bij Familiehulp, waar ik achteraf ook meteen aan de slag kon. Enkele jaren later was het echter tijd om terug te keren naar mijn grote liefde: rusthuis Zonnestraal.
Nu, 21 jaar na die eerste stagedag mag ik dit nog steeds mijn thuis noemen. We heten nu dan wel woonzorgcentrum HOGEVIJF maar de samenhorigheid is nog steeds erg groot. Onze diensthoofden en managers staan achter ons, zijn aanwezig op de werkvloer en proberen zo concreet mogelijke antwoorden te formuleren op onze noden. Ik voel me gesteund door hen en dat heeft een grote impact op mijn weerbaarheid.
Zorgmedewerker zijn binnen HOGEVIJF is meer dan bewoners verzorgen. Je krijgt hier de kans om door te groeien en jezelf verder te ontwikkelen: specialisaties in wondzorg, fixatie, valprventie, palliatieve zorg, communicatie, psychiatrie, begeleiden van studenten, … Ik koos voor het laatste en probeer elke dag opnieuw de passie voor mijn bewoners aan de studenten door te geven.
Op het einde van de dag wil ik het gevoel hebben dat ik iets kon betekenen voor de bewoners, mijn team, andere collega’s en mijn werkgever. Vergis je niet, zorgmedewerker zijn is een erg harde stiel. Een stiel die volgens mij nog altijd ondergewaardeerd wordt.
Maar ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Omdat de coronacrisis er nogal zwaar ingehakt heeft, hebben we wel kunnen laten zien dat we onmisbaar zijn. Wij zijn de helden van de zorg en ik ben fier dat ik daar deel van mag uitmaken.

Palliatieve zorg moet in staat zijn om ruimte vrij te maken voor het leven. Ziek zijn en niet meer kunnen genezen heeft immers  een grote impact op levenskwaliteit. Wanneer mensen dichter bij het afscheid staan, moet het leven dat nog rest alle kansen krijgen. Alleen dàn kan ook afscheid zijn plaats krijgen. Op de palliatieve eenheid van het Jan Yperman Ziekenhuis in Ieper probeert het zorgverlenend team dat waar te maken. Een deskundige pijn- en symptoomcontrole, en  oog voor psychische sociale en spirituele noden moet het mogelijk maken dat mensen elkaar nabij kunnen zijn. Ook in corona-tijden…

Wanneer de lentezon, bij wijze van voorproefje op de zomer,  de buitentemperatuur aangenaam de hoogte in kriebelt, zijn we er als de kippen bij om in de tuin een mooi hoekje te zoeken voor het ziekbed of de zetel van onze palliatieve patiënten…  Chrisje geniet met volle teugen van “dat vakantiegevoel”, zoals ze het zelf benoemt. Een ijsje, speciaal voor haar ge-upgraded met caramelsaus en brésilienne nootjes maakt het af. Een klein detail, maar een heerlijk moment voor Chrisje. “Doen we dat morgen nog eens opnieuw, met Gerard erbij?”  Jazeker, want ook morgen wordt het zomers warm…

De zomer zal ze niet meer halen. Maar de warme herinnering aan de fijne vakantiedagen van weleer, met Gerard, doet Chrisje stralen. “Weet je nog…” Zo’n  moment, twee dagen op rij,  is niet meteen in een foto te vatten, maar het tafereel is telkens zo hartverwarmend dat we besluiten toch maar enkele foto’s te nemen, want ook die zullen een warme herinnering zijn voor Gerard.  

(Kobe Sercu (51), hoofdverpleegkundige palliatieve eenheid Jan Yperman Ziekenhuis, Ieper)

(Met toestemming van Chrisje en Gerard)

• 

• 

Verpleegkundige is sinds jaar en dag een knelpuntberoep. Toch zijn er werkgevers zoals het Ziekenhuis Oost-Limburg, die alle vacatures hebben ingevuld. Loont het dan nog de moeite om een carrière als verpleegkundige te ambiëren? “Absoluut, want het is noodzakelijk dat het aantal blijft toenemen om de kwaliteit van de zorg verder te verbeteren”, zegt Kurt Surmont, verpleegkundig-paramedisch directeur van het ZOL. https://5cde5472fdcdaccd8366f06059548df4.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-37/html/container.html

“Het is dankzij jarenlange inspanningen van een heel team dat we er vandaag in slagen om voor alle vacatures verpleegkunde een geknipte kandidaat te vinden”, legt Kurt Surmont uit. “Dit hebben we onder andere te danken aan onze goede reputatie als innovatief ziekenhuis, onze intense samenwerking met de scholen, onze concurrentiële arbeidsvoorwaarden en de sterke wervingscampagne.”

Opmerkelijk is dat het ZOL zelfs méér verpleegkundigen aanwerft dan er wettelijke financiering voor voorzien is. “Dat is nodig omdat we anders te veel patiënten per personeelslid moeten verzorgen”, aldus nog de directeur. “Een hoge ratio kan leiden tot onveilige situaties en bijgevolg tot een daling van de kwaliteit van de zorg. En dat willen we absoluut niet.”

Aantrekkelijk beroep

Dat ons land inderdaad een probleem heeft met de patiënt-nurse ratio, blijkt uit een studie die het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) en de KU Leuven de afgelopen dagen bekendmaakte. We scoren op dat vlak slechter dan onze buurlanden, met een verhoogd risico voor de patiëntveiligheid tot gevolg.

“En dus moeten we het verpleegkundig beroep voor jonge mensen nog aantrekkelijker maken en houden”, vindt Kurt Surmont. “Zo kunnen we veel bijkomende mensen aantrekken en de kwaliteit van de zorg blijven verbeteren.”

Vijftien procent van de actieve bevolking in België werkt in de sector van de zorg. Dat blijkt uit cijfers van het statistiekbureau Statbel, op basis van de Enquête naar de Arbeidskrachten van 2019.

Naast 140.000 verpleegkundigen, 100.000 verzorgenden en 35.000 artsen telt de zorgsector ook heel wat sociaal werkers, administratief personeel, schoonmaak- en onderhoudspersoneel en andere beroepscategorieën, in totaal meer dan 700.000 werkenden. In Vlaanderen werkt 16 procent in de zorg, in Wallonië (14 procent) en Brussel (10 procent) ligt dat aandeel iets lager. 

Van alle vrouwen op de arbeidsmarkt werkt 25 procent in de zorgsector. Van de mannen werkt 6 procent in de zorg. Opmerkelijk: van alle 65-tot-69-jarigen die nog actief zijn, werkt 17 procent in de zorgsector. Het merendeel van hen is arts. 

Mensen in de zorg zijn iets hoger opgeleid: 54 procent heeft een diploma hoger onderwijs, bij de actieven in andere sectoren is dat 45 procent. De sector wordt ook getekend door veel deeltijds werk, maar liefst 47 procent van de werkenden is deeltijds aan de slag, terwijl dat in de andere sectoren slechts 22 procent is. Zo werkt 18 procent ’s nachts (11 procent in andere sectoren) en 37 procent op zondag (tegenover 20 procent). Ondanks de atypische uren heeft zorgpersoneel vaker kinderen: een kwart heeft twee kinderen en acht procent heeft drie of meer kinderen.

Bron HLN

JOBSVeel verpleegkundigen maken dit jaar een bijzonder intense professionele periode mee. Maar wat brengt de toekomst? Terugkeren naar de toestand van voor corona zit er alleszins niet in. Dat vertelt Ellen De Wandeler, algemeen coördinator van NVKVV, de beroepsorganisatie van verpleegkundigen, aan Jobat.be.

“Het belang van hygiënische maatregelen wordt groter. Wat we vandaag doen, wordt het nieuwe normaal. We gaan daar minder bij stilstaan. In ziekenhuizen had je al overal dispensers met handgel, maar ook in kribbes en woonzorgcentra gaan die blijven. Door de striktere hygiënische maatregelen daalt immers ook het aantal longontstekingen, verkoudheden en andere infecties. Beschermingsmateriaal blijft een deel van de dagelijkse routine van verpleegkundigen. En natuurlijk is het mondmasker niet weg te denken tot het vaccin er is en de besmettingsgraad daalt. Ik verwacht ook dat zorgverleners zich meer zullen laten vaccineren tegen de griep.”

Bekijk hier de vacatures voor zorgpersoneel.

Coördineren en delegeren

“De coördinerende rol van verpleegkundigen werd veel groter door corona en dat is een blijver. Verpleegkundigen nemen vandaag niet enkel de zorg op. Ze informeren patiënten en bewoners en stellen hen gerust, overleggen met familie en mantelzorgers, stellen multidisciplinaire zorgplannen op. Daarvoor zijn ze ook opgeleid en het geeft hun job een grote meerwaarde. Lange tijd werden verpleegkundigen heel sterk in een uitvoerende rol geduwd. Maar verpleegkundigen hebben nood aan een ruimere jobinvulling. Verschillende taken kunnen worden gedelegeerd naar zorgkundigen of naar administratieve en logistieke medewerkers. Door corona hebben we gezien hoe mooi en waardevol de samenwerking tussen al die verschillende functies is.”ADVERTENTIE

Mondig en kritisch

“Ik hoop ook dat verpleegkundigen geleerd hebben om hun stem te laten horen. Vroeger werden ze vaak afgeschilderd als brave, volgzame personen. De coronacrisis maakte hen mondiger en kritischer. Hopelijk blijven ze dat, daar roep ik hen echt toe op.”

“Een grotere angst voor besmettingen verwacht ik niet, zolang het nodige beschermingsmateriaal voor handen is. Tijdens de crisis werd duidelijk dat je moet investeren in procedures op vlak van hygiëne. Je moet daarop kunnen terugvallen als het nodig is. Daarvoor zijn richtlijnen nodig en de zorgvrager moet daarbij betrokken worden.”

Maatschappelijk relevant

“Corona zorgt voor de erkenning van het beroep van verpleegkundige als maatschappelijk relevant. De appreciatie en al het applaus zetten het beroep weer op de kaart. Het is nu ook duidelijk dat kiezen voor verpleegkunde betekent dat je kiest voor werkgelegenheid en jobzekerheid, maar ook voor een groot palet aan mogelijkheden. Die kunnen evolueren naargelang veranderingen in je privéleven.”

“We laten zien hoe divers verpleegkunde wel is. Je komt terecht in ziekenhuizen, de gehandicaptenzorg, woonzorgcentra of centra voor geestelijke gezondheidszorg. Maar je kan ook aan de slag in de thuisverpleegkunde, bij de CLB’s (Centra voor Leerlingenbegeleiding) of Kind en Gezin. Zo zie je maar dat alles opportuniteiten creëert: ons beroep zal na corona nog meer uitstraling hebben dan voordien.”

Bron HLN