Ik ben Hanne, 26 jaar, en werkzaam als woon-en leefbegeleider in WZC De Mouterij. Ik ben als het ware het klankbord van de bewoners, en ze kunnen voor iedere wens bij me terecht. Mijn jobinhoud is zeer gevarieerd : van inkopen doen met/voor bewoners tot administratief werk zoals de menukeuze. Ik organiseer ook samen met collega’s grote activiteiten rond cultuur (carnaval, dag van het geluk, week van de valpreventie,…), culinaire activiteiten zoals een wafelslag, maar ook een wandeling door stad Aalst, de bewonersraad waarin Bewoners en familieleden hun zegje kunnen doen en gehoord worden, en zoveel meer. Ik wil een verschil kunnen maken, er zijn voor de bewoners. Ik werk nauw samen met het zorgpersoneel en ondersteun hen ook bij de maaltijdbegeleiding. We krijgen ook jaarlijks een budget dat we dan na overleg kunnen spenderen om onze bewoners een fijne tijd te bezorgen. Dit gaat van paaseieren en gezelschapsspelen tot een ware travestietenshow. Ik doe mijn job zeer graag en heb echt een hart voor de ouderen. Ik mag werken in een fantastisch team en ben dankbaar voor de fijne collega’s. Mijn droom is om een van de bewoners hun wensen in vervulling te laten gaan en allen samen paling in het groen te gaan eten aan het Donkmeer.
In een ver verleden begon ik als afgestudeerde twintiger aan een voltijdse loopbaan in het onderwijs.
De kriebel voor de wereld van de zorg was er echter ook altijd al geweest en die is er jaar na jaar gebleven. Het bracht me zover dat ik met zicht op tram 4 de beslissing nam halftijds te gaan werken in het onderwijs en die opdracht te combineren met een opleiding tot zorgkundige. Ik plande mijn stages in weekends en schoolvakanties en maakte op die manier kennis met het leven in de woonzorgcentra, de thuiszorg en het ziekenhuis. Toen ik in 2014, inmiddels een veertiger, mijn diploma behaalde, ging ik deeltijds aan de slag als zorgkundige in een woonzorgcentrum, gecombineerd met nog enkele uren in het onderwijs.
Met ruim 6 jaar ervaring op de teller, hakte ik enkele maanden geleden de knoop door en ging 100% voor de wereld van de zorg.
Ik heb er mijn hart verloren. Ik voel me er helemaal op mijn plek.
Ik kijk al uit naar de tijd dat de kinderen van de school in de buurt terug op bezoek mogen komen bij onze bewoners, jong en oud verenigd … dan zie ik wonderlijke dingen gebeuren … dan zijn m’n collega’s en ik getuige van mooie en hartverwarmende momenten.
De wereld van de zorg is een verrijking in mijn leven … van betekenis kunnen zijn voor mensen die zorg nodig hebben, het maakt me oprecht enintens gelukkig.
Het is zoveel meer dan enkel de verzorgende taken.
Het is ook zorgen voor het psychisch welbevinden en zelfwaardegevoel van de zorgvragers.
Mensen laten voelen dat ze nog van betekenis zijn, samen zoeken naar wat nog binnen hun mogelijkheden ligt en op die manier hun zelfredzaamheid stimuleren, soms in kleine dingen. Een lach op hun gezicht toveren en hen omringen met warme zorgen is mijn doel … elke dag opnieuw.
Je krijgt er zoveel dankbaarheid voor terug. Ondersteunend aanwezig zijn voor familie, in mooie en in moeilijke momenten.
Zowel met de zorgvragers als met hun familie bouw je een mooie band op. En daar geniet ik van.
Onze bewoners zijn “thuis” in het woonzorgcentrum, het is hun laatste halte.
Zorgen dat hun wensen en verlangens gerespecteerdworden vind ik bijzonder belangrijk.
Het is soms geven en nemen, niet altijd eenvoudig maar o zo boeiend.
Dialoog moet altijd mogelijk zijn en daar streven we naar met ons voltallig team, aangestuurd en gesteund door onze hoofdverpleegkundige.
Ze moeten zich gehoord en gezien voelen,gewaardeerd in wie en hoe ze zijn met een reeds lange levensgeschiedenis, levenservaringen en -wijsheden in hun rugzak.
Werken in de zorg is werken met je hoofd maar nog veel meer werken met je hart, gericht op de gehele persoon … actief luisteren en inspelen op wat zich aandient. Elke dag is anders, elke dag is boeiend.
Het is aan-voelen, in- voelen en mee-voelen, respectvol omgaan en vooral … heel veel warmte en graag zien !
Mensen in mijn omgeving reageren soms verwonderd dat ik de onderwijswereld heb ingeruild voor de wereld van de zorg.
Ik kan bij deze volmondig en luid zeggen dat ik nog geen seconde spijt heb van de keuze die ik heb gemaakt.
Dus … luister als je die “kriebel” voor de zorg voelt in je hart … liever nog vandaag dan morgen !
Mijn collega’s en ik en nog véél meer onze bewoners, zullen je met open armen ontvangen en verwelkomen.
